Τα κάλαντα με τα παιδιά
σας λέω τούτη τη βραδιά
έχουν νόημα κι ουσία
και για μένα σημασία.

Από πολύ μικρά παιδιά
το ’χα στο νου και στην καρδιά
πότε πίσω θα γυρίσω
την Αθήνα να αφήσω.

Να σβήσω σαν μια μολυβιά
τα σπίτια που ’ναι σαν κλουβιά

σαν πουλάκι να πετάξω
και στη Σίφνο μας ν’ αράξω.

Στην έκτη στο Δημοτικό
κι αυτό διαφορετικό
μ’ όλα είμαι μαγεμένη
κι αναζωογονημένη.

Μέρη που είναι ζωγραφιές
απείρου κάλους ομορφιές
τα ξωκλήσια, το θυμάρι
κι ανθρώποι όλο χάρη.

Το όνειρο αληθινό
μου το ’καναν και τους τιμώ
τους γονείς κι ευτυχισμένοι
να ’ναι και αγαπημένοι.