Κουτσά στραβά θα σας τα πω
που κάπου κλείνω κι αγαπώ
πού αλλού απ’ τη μητέρα,
τη θωρώ νύχτα και μέρα.

Μα που και που της τα χαλώ,
μέσα μου το παρακαλώ,
γρήγορα να μεγαλώσω
από δαύτα να γλιτώσω.

Σε φαγητά τρώω πολλά,
στο ντύσιμο όλα καλά,
στην μπανιέρα τα χαλούμε,
όταν πει μέσα να μπούμε.

Στον ύπνο πια να δεις φωνή,
ξυπνά και όλο με κουνεί,
με κρατάει αϋπνία,
την πληρώνει η Ευγενία.

Άμα πεισμώσω, κει να δεις,
γαβγίζω σαν σκυλί “κανίς”
και με βάζει αμέσως πόστα
η μαμά με τη σκοτώστρα.

Στο νέο έτος με χαρά
όλα θα μπούνε σε σειρά,
να ξεπεταχτεί λιγάκι
το μικρό μας το Στελάκι.