Στα κάλαντά μου είμαι πιστή,

μια ομορφιά ζωγραφιστή,

ευχές σας σκορπώ σαν σφαίρα

τ’ Αϊ Βασιλιού τη μέρα.

Το έντεκα ήταν φοβερό,

προβλήματα είχαμε σωρό,

υγεία, χρήμα, ποιος το ξέρει,

αν το δώδεκα θα φέρει.

Κι εγώ εύχομαι το καλό,

βλέπω αυτά και δε μιλώ,

τώρα τη χρονιάρα μέρα

ας τα σβήσουμ’ εδώ πέρα.

Τρελαίνομαι με το χορό,

φιγούρες κάνω ένα σωρό,

και εδώ έχω ταλέντο

μ’ όμορφο ταμπεραμέντο.

Σαν μέλ’ είμαι γλυκό – γλυκό

και πρώτη στο Δημοτικό,

εκεί γράφω και διαβάζω,

τόνους και τελείες βάζω.

Είμαι ξυράφι στο μυαλό

και κάνω ό,τι είναι καλό,

πέρα άνετα τα βγάζω,

τη δασκάλα δεν κουράζω.

Της λέω ένα “ευχαριστώ”,

γιατί, θαρρώ, της το χρωστώ,

πάντοτε με ξεχωρίζει

και από μένα το αξίζει.

Κουράστηκα να κουβαλώ

την ντζάντα μου από το σχολειό ,

γιατ’ απ’ τ’ άριστα που παίρνω

απ’ τη μία πάντα γέρνω.

Να ζούμε πάντα ομαλά,

το δώδεκα να κουβαλά

πρώτα απ’ όλα την υγεία,

χρήμα, αγάπη, ευτυχία.