Δώδεκα, μπες μα τσαμπουκά

και διώξε όλα τα κακά,

το έντεκα μας έχει ψήσει

και ας μη ξαναγυρίσει.

Θέλω να δω και να το πω

τον εαυτό μου χαρωπό,

με μια μηχανή στον ώμο

να γυρνοκοπώ στο δρόμο.

Φωτογραφίζω αρχικά

σπίτια μικρά κι αρχοντικά,

τις ξηρολιθιές, τις βράχοι

και μπροστά μου ό,τι λάχει.

Τη θάλασσα τη γαλανή,

τη Σίφνο μας τη γιορτινή,

των εκκλησιών τις θόλοι,

θα με προτιμούνε όλοι.

Θα παίρνω σβάρνα τα χωριά

με τη δική μου τη θωριά,

τα σκαλιά τ’ ασβεστωμένα,

τα καμπαναριά ένα-ένα.

Θ’ ανοίξω φωτογραφικό

γραφείο σε δρόμο κεντρικό,

με τη φίρμα του τη φίνα

“Καλογήρου Κωνσταντίνα”.