Στου νέου χρόνου τη σειρά 

και στου πολέμου τη φορά, 

έλαβα την ευκαιρία 

να σπουδάσω τη χημεία. 

Προπάντων τη μαγειρική 

που αγνοούνε μερικοί, 

διά να τους βοηθήσω, 

 συνταγή θα τους αφήσω. 

Παίρνουμε λούμπινα χλωρά 

και με καμπόση στροφυλιά 

και τα κάνομε κεφτέδες 

όταν θέλομε μεζέδες. 

Σκοινόκουκο απ' το βουνό 

και λίγο άχυρο ψιλό 

και βολβοί και κουτσουνάδες 

 και τα κάνομε ντολμάδες! 

Οι άνθρωποι οι πρωτινοί 

ετρώγαν λέγει και ψωμί, 

τέτοια μια ανοησία 

δεν την δέχετ' η χημεία! 

Λένε πως πείναν και κρασί, 

αλλά να μη γροικάς εσύ, 

εμεθούσαν κι εγλεντούσαν 

και τα γένεια τους ξερνούσαν. 

Με σταγονόμετρο, Κυρά, 

να βάλεις λάδι στα φαγιά 

για να μη σε χαρχαλίσει… 

και τον άντρα σου ξυπνήσει. 

Σούγλη, γριά και αραντά, 

φαγιά αριστοκρατικά, 

είναι για κεφαλαιούχοι, 

μόνον και προνομιούχοι. 

Με το κουτάλι τη μετρούν, 

τη σούγλη και τήνε ρουφούν, 

αραντά σα βράσουν πάλι, 

γλύφουνε και το τσουκάλι. 

Ως και τα σύκα τα ξηρά,  

τα τρώγανε καμιά φορά, 

αλλά τώρα και εκείνα,  

τα κατήργησε η πείνα! 

Πως έτρωγαν οι πρωτινοί,  

κοτόπουλα και πετεινοί, 

βούτυρα και μακαρόνια, 

αυτά είν' του κόσμου λόγια. 

Μη μελετάς, βρε κουτεντέ, 

μαγειρική Τσελεμεντέ, 

η δική μου δοξασία, 

θα γραφτεί στην ιστορία!