Είμαι παιδί πολύ καλό

αλλά λιγάκι ντροπαλό,

δε χαλώ ποτέ χατίρι

και λιγάκι πειραχτήρι.

Θέλω ποδάρι να πατώ

κι έτσι στα σύννεφα πετώ

το δικό μου όταν περάσει

και μου λεν' "άε... κουμάσι".

Η μάνα μου με κυνηγά

και με προσέχει σαν αγά

στο παλάτι μου στο Φάρο

που στο ίντερνετ σερφάρω.

Ο νους μου στα ηλεκτρονικά

και σε παιχνίδια ειδικά

είναι απορροφημένος

κι από τ' άλλα αποκομμένος.

Κι η Αφροδίτη η γιαγιά

δεν έχει πια γι' αυτό μιλιά,

μου φωνάζει "συγκεντρώσου,

λογικέψου λίγο, στρώσου."

"Έξυπνος είσαι και μπορείς,

κάν' το για 'μένα να χαρείς,

πάψε πια να με κουράζεις,

δεν ηξέρω τίνος μοιάζεις."

Χρόνια πολλά, κάθε καλό.

Λέω να αλλάξω και μυαλό

και τα κόλπα αυτά να αφήσω,

το μπαμπά να βοηθήσω.