Το καλαμίδι μου κρατώ
και το αγκίστρι μου πετώ,
να ψαρεύω πώς μ΄ αρέσει
χόμπι μου έχω και χαβέσι

Ο θείος Γκίσκος απορεί
κι ο νους του πια δεν το χωρεί
που με βλέπει και κομπλάρει
πώς μαζεύω τόσο ψάρι

Σφύρες μαζεύω ένα σωρό,
γλεντώ τα ψάρια σαν θωρώ,
όλη η Καμάρα ξέρει
πώς γεμίζω το πανέρι

Ε, να σου δείξω στη γωνιά
πώς δείχνουνε την πετονιά
όπου τον ψαρά μου κάνεις,
ψάρι για να φας δεν πιάνεις

Ο Καμπουράκης ο παππούς
μου ΄πε “εμένα θα ακούς”
κι έμαθα πολλά κοντά του
και τα ψαρομυστικά του.