Το δέκα ήταν μια χρονιά

που όλους μας γέμισε χαρά,

χάσαμε όλοι το μυαλό μας

και κοιτούμε το μωρό μας.

Τίποτα δεν με νοιάζει πια

γιατί έχω βρει καλή δουλειά,

με τα μούτρα έχω πέσει,

κάνω τη νταντά, μ’ αρέσει.

Πάντα η μάνα μου η καλή

κάθεται χαμογελαστή,

μες στα μάτια τον κοιτάζει

και τον μπέμπη κάνει χάζι.

Για τον πατέρα τι να πω;

που το ΄χε άχτι και σκοπό,

τώρα αυτό που τονέ νοιάζει

είναι αν σε εκείνον μοιάζει.

Και η μικρή μου αδερφή

ενθουσιάστηκε κι αυτή

και έχει πάντα ένα θέμα

αν θα περισσέψει κρέμα.

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά,

είμαι λιγάκι βιαστικιά,

πρέπει σπίτι να γυρίσω

και τον μπέμπη να κοιμίσω.