Το οκτώ μπήκε αστραφτερά
και φέρνει σ’ όλους μας χαρά
και να δούμε να γεμίζει
το Πετάλι να φιορίζει

Όσο και αν είναι λιγοστοί
το δείξανε όλοι οι πιστοί,
βγήκανε χθες το βραδάκι
όλοι για το Θεολογάκι

Μαζί τους να πρωτοστατεί
είδαμε τον παπά – Στρατή,
γύρναγε μ’ όλους στο δρόμο
για καλό σκοπό και μόνο

Που γύρναγα κι εγώ παιδί
σαν το πουλάκι στο κλαδί
με πουγκάκι κρεμασμένο
από αλαντζά φτιαγμένο

Όταν εβλέπαμε δραχμή
τούμπες εκάναμε γυμνοί,
αναπολώ και ό,τι σώσω
πως παιδί ξανά να νιώσω

Απ’ τη χαρά μου θα πηδώ
τα σπίτια τα κλειστά να δω
σ’ όλα οι πόρτες να ανοίγουν
κι άλλοι πια μην ξαναφύγουν

Με μια παρέα ζωηρή
όπου τα έθιμα τηρεί,
αυτό είναι το Πετάλι
όπου κάτω δεν το βάλει

Πώς θα ΄θελα λίγο κι εγώ
μαζί στα κάλαντα να βγω
και ας είχε έξω χιόνια
όπως τα παλιά τα χρόνια

Φτάναμ΄ως την Καταβατή,
κάργα κοσάρα τρυπητή,
σπάνια πενηνταράκι
να βρεις μέσα στο πουγκάκι

Το δυο χιλιάδες το οκτώ
τ’ αυτί, Χριστέ μου, ανοιχτό,
άκου αυτό που θα σου πούμε
την υγεία μας ζητούμε