Στιχουργός: Γιάννης Ν. Ατσόνιος (Γεραντώνης)
Τα κάλαντα
Το δέκα αναχώρησε
αλλά δεν υποχώρησε
στο ελάχιστο η κρίση
κι άφωνους μας έχει αφήσει.
Εκτός από οικονομική
κρίση θεσμών, κοινωνική,
ανασφάλειας κι ανεργίας,
εργασίας και παιδείας.
Με ένα ανεύθυνο σκοπό
στο λούκι μπήκαμε αυτό,
αφού δεν έμεινε φράγκο
σε συρτάρι και σε πάγκο.
Η Ευρώπη που έχουμε το ευρώ
είπε “τη λύση εγώ θα βρω,
θα ελέγχω κάθε κλάδο
κι αποφάσεις θενά λάβω”.
Γιούγκελ ο Ρεν και ο Τροσκάν
είπαν το δάνειο είν’ το παν,
πάρτε για να σπαταλάτε
κι άμα στρώσετε σφυράτε.
Όλους τους δοκιμάσαμε
τίποτα δε θαυμάσαμε,
πώς χαρούμενος να μείνεις
μ’ αυτά σε καιρό ειρήνης;
Προπάντων για τα τωρινά
όπου η φήμη μας περνά
στην πατρίδα τη δικιά τους
και τινάζουν το γιακά τους.
Οι άνεργοι τι θα γενούν
σαν τα παιδιά κι αυτοί πεινούν,
με ακρίβεια σκέτη φρίκη,
χάβρα θα ΄ν΄ και καταδίκη.
Σε χαμηλά εισοδήματα
υπάρχουνε σφυξίματα
τις συντάξεις ψαλιδίζουν
και μισθούς εξανεμίζουν.
Έχει ο κόσμος βαρεθεί,
το σύστημα έχει σιχαθεί,
που ΄ναι μια κοροϊδία,
όλο ψέμα κι αηδία.
Ίσως μ’ ένα συμβιβασμό
για ένα κοινό προορισμό
την πατρίδα να γλιτώσουν
για να τηνέ ξελασπώσουν.
Όμως κανείς δεν εξαιρεί
ή δεξιοί ή αριστεροί,
είτε πράσινοι είτε σκούροι
έχουν όλοι ίδια μούρη.
Δείγμα είναι η αποχή,
που πάνε βόλτα ή εξοχή,
τίποτα σαν να μην τρέχει
σαν από την κάλπη απέχει.
Το θύμα πάλι ο λαός
που ΄ναι καλόβολος κι απλός
που επάνω του ξεσπάει
καθετί στραβό που πάει.
Ως και τα δικαιώματα
τα μπόνους και επιδόματα
που μ’ αγώνες κερδηθήκαν
τώρα στο κενό βρεθήκαν.
Πληγή η ρυμοτόμηση
μ’ αυθαίρετη τη δόμηση,
γιατί έτσι κάποιος θέλει
για κομματικά οφέλη.
Με βίλες παίρνανε ΕΚΑΣ,
όρεξη να ΄χεις να γροικάς,
σύνταξη οι πεθαμένοι,
ναι Ελλάδα μας καημένη.
Πολλή φοροδιαφυγή,
λες και δεν ξέρουν την πηγή,
αλλά πού να φανταστούνε
πως οι ελεγκτές θα ΄ρθουνε.
Η υγεία στην εντατική
και τα ταμεία παν για εκεί,
σαν να μην υπήρχε τάξη
και κουμάντο να τα ψάξει.
Χρόνος πολύς θα χρειαστεί
για την κατάσταση αυτή,
για να βρούμε πάλι τάξη
και το άγχος μας να πάψει.
Φθηνά να μείνουν τα αγαθά
μα με τα καύσιμα ακλουθά
κάθε είδος που ανεβαίνει
κι έτσι η αγωνία μένει.
Κράτη που έχουν τακτική
έφτασε η κρίση ως εκεί,
μα δεν έχουν διαλύσει
πριν αλέκτωρ να λαλήσει.
Μάθημα ας γίνει στα παιδιά
ετούτη η τσαπατσουλιά
που όσο ζουν θα τη θυμούνται
τέτοια χάλια δεν ξεχνιούνται.
Είναι τα χρέη αρκετά
σε ΔΕΚΟ, τραίνα και ΟΤΑ,
από τους κομπιναδόρους
μα και τους πατενταδόρους.
Ψωμί, παιδεία, λευτεριά,
σε μια ατμόσφαιρα βαριά,
μερικοί απ’ αυτούς φωνάζαν
πού είναι αυτά όμως που ΄ταζαν.
Το έντεκα ας υποφέρετε,
τι να ευχηθούμε ξέρετε,
ο Θεός να μας φωτίζει
και κουράγιο να χαρίζει.
Κι η Παναγιά η Χρυσοπηγή
σ’ ό,τι ελπίζομε να βγει,
προπαντός να ΄χουμε ειρήνη,
ευτυχία και γαλήνη.