Σαν σαρτακούκχος δω κι εκεί

είμαι λιγάκι νευρική,

τη γιαγιά μου θα ξεκάνω

με τις παλαβιές που κάνω.

Η μουσική στο δυνατό

κι ένα μικρόφωνο κρατώ

και στο στόμα μου το βάζω

και το άχτι μου το βγάζω.

Αν πείτε και για το βιολί

το κελαηδώ σαν το πουλί,

τραγουδώ κι έχω μεράκι

του βοριά το μπαλκονάκι.

Μπορεί να είμαι ζωηρή,

μαθήτρια όμως φοβερή,

έλεγχος ονειρεμένος

όλο “άλφα” στολισμένος.

Με βήματα δειλά - δειλά

θα ανεβώ πολύ ψηλά,

σίγουρα όταν μεγαλώσω

ντόρο στο νησί θα δώσω.