Λίγο πριν βγεις απ’ της Βουγνούς,
άγνωστοι τόποι για πολλούς,
σε μια όμορφη αγκάλη
το ξωκλήσι μου προβάλλει

Η ιστορία μου παλιά
είναι σε τούτη την πλαγιά,
απ’ τους παππούδες στα εγγόνια
εκατό και πλέον χρόνια

Οι πέρδικες μού κελαδούν,
θένε τα νέα να μου πουν,
πρόθυμα και δίχως ζόρι
ότι θα ΄ρθουνε μαστόροι

Πριν γίνει η καταστροφή
θέλω καινούρια οροφή
και μεράκλωμα λιγάκι
το μικρό μου το κελάκι

Αρχή έχει γίνει δυνατή
και πάμε κάθε Κυριακή,
μεγαλώνει η παρέα
προπαντός με νεολαία

Και συ, διαβάτη που θα ΄ρθεις
και στην αυλή μου θενά μπεις
η ψυχή σου γαληνεύει,
το Αιγαίο αγναντεύει

Με σεβαστήκαν οι καιροί
και των Σιφνιών η θαλπωρή,
η Προστάτιδα του βίου,
Παναγία του Ηλίου

Γύρω μου βλέπω ερημιά,
φωνή πια δεν ακούς καμιά,
θα σας το ΄χει αναγγείλει
το σβησμένο μου καντήλι

Γιατί να ξέρετε ο Σιφνιός
είναι σ΄ αυτά προσεκτικός,
δεν το θεωρεί τιμή του
να γκρεμίζονται οι ναοί του

Θέλω σοβάντισμα γερό
για να αντέχω στον καιρό,
όμορφη να με θωρείτε
όσοι θα με επισκεφτείτε

Ο κόσμος κάνει προσφορές
σε υλικά, μεταφορές,
δίνει για την εκκλησία
προσφορές και εργασία

Τη μέρα του πανηγυριού
θα ΄ν΄ ο καμάρι του Σιφνιού,
δείγμα ομορφιάς και γούστου,
δεκαπέντε του Αυγούστου

Και συ, γλυκιά μου Παναγιά,
μες στη ζεστή σου αγκαλιά
για τη Σίφνο να πρεσβεύεις
πάντα να την προστατεύεις