Του Πεταλιού ο πετεινός,
ο Άγγελος ο Μπελενιός,
τις κοτούλες μου προσέχω
στα όπα –όπα να τις έχω

Άμα θα κάνω παλαβιά
με υπερασπίζει η γιαγιά
κι η μαμά όλο μαλώνει
ότι θα το πει του Αντώνη

Να μη φοβάσαι εδά κανεί,
αφού είμαστε δυο πετεινοί
και οι τρεις θα φοβηθούνε
και θα πάνε να κρυφτούνε

Μπροστά τους είμαι μια σταγιά
μαμά, Ειρήνη και γιαγιά,
“κικιρίκου” τους φωνάζω
κι όλες στη γραμμή τις βάζω

Μα όταν έρθει απ’ τη δουλειά
και θα με πάρει αγκαλιά,
έννοια σου, μου λέει, γιε μου,
τα παράπονα σου πε μου

Ανοίγω τώρα τα φτερά
για να πετάξω με χαρά,
όλους για να τους προφτάσω
τις ευχές μου να μοιράσω