Μες στου πολέμου τον καημό, 

το δεύτερο κατακλυσμό, 

τα παιδιά της νεολαίας, 

φέρνουν κλάδο της ελαίας. 

Σ΄ αυτή τη δύσκολη στιγμή, 

πρέπει να δώσουμε ψωμί, 

στο παιδί του στρατιώτη,  

που 'ναι στη γραμμή την πρώτη. 

Δεν μας ζητούνε περιττά, 

φορέματα μεταξωτά,  

το ψωμί μονάχα θένε, 

τα παιδιά τους να μην κλαίνε.

Ας ευχηθούμε όλοι μαζί, 

ο στρατιώτης μας να ζει, 

να γυρίσει στην πατρίδα, 

με της νίκης την ασπίδα. 

Δυο κάλτσες μάλλινες ζητούν, 

στα χρόνια όπου περπατούν, 

αν γλυτώσουν και γυρίσουν, 

υγιείς κι αυτοί να ζήσουν. 

Εμείς κοιμούμαστε καλά, 

στα στρώματα τα απαλά, 

μα εκείνοι μες στο χιόνι, 

το κορμάκι τους παγώνει.

Μέσα στα χιόνια του βουνού,  

έχουν τη σκέπη τ' ουρανού, 

και η Παναγιά τους σώνει 

απ’ το εχθρικό κανόνι.