Είδα στον ύπνο μου προχθές,
μ’ αρώταγαν “Ματίνα, θες
πλοίο της γραμμής να πάρεις
για τη Σίφνο να σαλπάρεις;”

Είν’ το νησάκι μου φωλιά
και έχω εκεί παππού, γιαγιά
που ποτέ δε με χορταίνουν,
τις γιορτές με περιμένουν

Πρωτοχρονιά εκεί περνώ,
ζεστά ντυμένο τριγυρνώ
μες στης Σίφνου τα σοκάκια
με τα δυο μου ξαδερφάκια.

Μου διηγείται η γιαγιά
για τα λαούτθα, τα βιολιά,
του νησιού τα πανηγύρια
στα ωραία μοναστήρια

Εγώ αμέσως ξεκινώ,
πίσω τα μάτια δε γυρνώ,
το μυαλό μου δεν παιδεύω,
βρέθηκα να ταξιδεύω

Γιαγιά μου, πόσο σ’ αγαπώ,
τα ίδια στον παππού θα πω,
ετοίμασέ μου το πουγκάκι
κι έρχεται το Ματινάκι.

Πετώ και χαίρομαι πολύ,
σαν να ΄μαι ελεύθερο πουλί,
στου παππού μου το χωράφι,
αχ, νησάκι μου χρυσάφι!

Πώς κτίστηκαν τ΄ αρχοντικά
και με τι είδους υλικά,
τα γεφύρια με τι ζόρι
από τις παλιοί μαστόροι

Ακούω εγώ, ούτε μιλιά,
μες στης γιαγιάς την αγκαλιά,
ξύπνησα, μπας σε καλό μου,
ήταν όλα στ’ όνειρό μου.