Απόψε βγήκα με χαρά,  

όχι για κέρδος και παρά, 

αλλά για να συναντήσω, 

τα παιδιά που ήρχαν πίσω. 

Από τη μαύρη ξενητιά, 

απ' του πολέμου τη φωτιά, 

απ' τη ζέστη λιοκαμένα, 

κι απ' τα χιόνια παγωμένα. 

Καλώς ορίσατε παιδιά, 

πούχετε σίδερο καρδιά, 

και οστράκινο το δέρμα 

και εφέρατε το τέρμα. 

Δυο κράτη βάρβαρα πολύ,  

μια λέαινα κι ένα σκυλί, 

και τους πήρε το τομάρι,  

ένα ήμερο μοσχάρι. 

Ετρέχατε μες στους δρυμούς, 

χωρίς να θέτε οδηγούς, 

συντροφιά σας δε μονάχη,  

οι κοιλάδες και οι βράχοι. 

Η καρτερία σας αυτή, 

έκαμε τόσο ζηλευτή, 

την Ελλάδα μας και πάλι, 

που ηγίνηκε μεγάλη! 

Πότε κι εγώ θε να γινώ, 

νέος είκοσι δυο χρονώ, 

όσα απομείναν πίσω, 

για να πάω να κερδισω!